Joanna, 31, polnisch, zurzeit in Polen sucht einen Job als Nanny & Seniorenbetreuung in Finnland, Norwegen, USA, Schweiz & Schweden

Droga Rodzino,
Mam na imię Joanna i pochodzę z Polski. Portal podpowiada mi pytania na jakie dobrze jest odpowiedzieć. Jednym z nich jest „Kim jesteś?”. Trudno mi na nie pytanie. Myślę, że przy rozmowie i wzajemnym poznawaniu się, będziecie mogli poznać prawdziwą mnie.

Zawsze w kontaktach z młodymi ludźmi dobrze się odnajdywałam. W trakcie spotkań rodzinnych to właśnie ich towarzystwo najbardziej mnie zajmowało. Widziałam w tych relacjach płynącą prawdę, nic nie było wymuszone. Wielokrotnie słyszałam od rodziców, że chcieliby, żebym zajęła się dziećmi, gdyby była taka możliwość, gdybyśmy mieszkali w tym samym mieście.

Na tegorocznym festiwalu, moimi sąsiadami była para z synkiem. Przy pierwszej rozmowie jaką odbyliśmy z małym Ignasiem, ojczym chłopca, zapytał się czy pracuję z dziećmi. Czy ta obserwacja o czymś świadczy?

W ostatni weekend wyszłam na spokojny, samotny spacer. Po drodze spotkałam dwie panie, które miały pod opieką dzieciątko w wózku oraz około cztero- lub pięcioletniego chłopca. Starsze dziecko bawiło się na chodniku swoim samochodzikiem zabawką. Zagadnęłam „Ale masz super samochód. Czy to Porche?”. Nie spodziewałam się, że chłopiec z tak wielkim zaangażowaniem będzie pokazywał i opowiadał mi o swoich samochodzikach. Siadłam na ławce obok, słuchałam i rozmawiałam z chłopcem. Kiedy przyszło do rozstania, trudno mu było odejść, pytał czy na następny dzień też tu przyjdę. Oddalając się, głowę miał odwróconą i wzrok skierowany w moją stronę. Myślę, że podobało mu się i było potrzebne, żeby ktoś poświęcił mu w pełni swoją uwagę. Kiedy wróciłam do domu ze spaceru, położyłam się do łóżka i pogrążyłam w lekturze. Kiedy główny bohater książki wspominał czas swojego dzieciństwa, nagle przyszło do mnie niczym olśnienie - CHCE PRACOWAĆ Z DZIEĆMI. Było to dla mnie tak jasne i prawdziwe.
Odciągnięta od czytania tym niespodziewanym impulsem, zaczęłam sprawdzać w Internecie swoje możliwości pracy i rozwoju w tej dziedzinie. Znałam wcześniej program Au Pair. Uznałam, że to jest moja droga.

Moim marzeniem, przez wiele lat, było życie przez jakiś czas zagranicą. Spychałam to marzenie na bok, czasem o jego istocie zapominałam. Niedawno pojawiła się we mnie otwartość i gotowość do realizacji tego planu.

Au Pair jest dla mnie idealną drogą, aby się realizować i spełniać marzenia. Piszę „realizować się”, ale w tym programie nie będę przecież sama. Chciałabym aby rodzina, która mnie przyjmie pod swój dach, dostała ode mnie jakąś wartość (zafascynowało mnie to, że pisząc te słowa, kieruje się właśnie do Ciebie Rodzino, być może to Wy mnie wybierzecie). Ja również chcę przyjmować i uczyć się. Chciałabym, żebyśmy tworzyli zgrany team. Chciałabym, żebyśmy wszyscy komunikowali jasno swoje potrzeby. Komunikacja to podstawa. Ważne jest dla mnie, abyśmy widzieli podobne sposoby traktowania siebie w Rodzinie. Ważny jest dla mnie szacunek dla wszystkich jej członków.

Jeśli to co napisałam, uznajecie za prawdziwe i rezonuje to z Wami, zapraszam do tego, aby się odezwać.

Zależy mi na tym, abyś wcześniej umówili się na wideo rozmowę.

Pozdrawiam Was mocno i życzę, aby w Waszym domu pojawił się ktoś właściwy dla Was <3