Nina (23), pracownik administracji, mieszka w Wielka Brytania, szuka pracy jako Au Pair na okres ponad 1 rok w Australia & Stany Zjednoczone Ameryki

Nazywam się Nina, jestem 23-letnim, wesołym, towarzyskim, życzliwym i współczującym Szkotem, szukającym mojego pierwszego doświadczenia jako Au Pair.
Mieszkam w oszałamiającym Highlands of Scotland, mój dom znajduje się 5 mil wzdłuż drogi od Loch Ness, domu potwora z Loch Ness.
Wychowałem się w małym miasteczku 30 minut na północ od miejsca, w którym obecnie mieszkam, przez moją mamę i tatę, Valerie i Grahama. Miałem genialne i bardzo normalne wychowanie. Nasza rodzina to klasa robotnicza, a ja zaszczepiono mi etykę pracy moich rodziców. Mam młodszą siostrę, która ma teraz 19 lat i mieszka w Edynburgu i studiuje nauki holistyczne. Mimo że moi rodzice są teraz w separacji, pozostajemy niezwykle zwartą rodziną. Rodzina jest dla mnie niezwykle ważna. Dorastając, zawsze byłem bardzo towarzyskim i aktywnym dzieckiem, mój tata mówił nieustraszony, gdy rzucałem się w coś bez namysłu (wciąż jestem taki sam). Byłam połączeniem sportowej dziewczyny i dziewczęcej dziewczyny, to jest coś, co nigdy mnie nie opuściło .. Ubieranie się i chodzenie na zakupy z przyjaciółmi sprawia mi tyle samo radości, co zakładanie butów turystycznych i wspinanie Góra.
Mieszkam z najlepszą przyjaciółką od około 2 lat i wiele mnie to nauczyło o tym, jak prowadzić gospodarstwo domowe i być niezależnym. Pracowałem w marketingu cyfrowym, ale ze względu na covid zostałem zwolniony, więc teraz pracuję w biurze jako asystent księgowy. Czuję, że teraz jest odpowiedni moment (lub przynajmniej raz, gdy covid mija), aby to zrobić, ponieważ chociaż lubię swoją pracę, to nie jest sen i czuję, że utrata pracy wskazała mi kierunek, w którym powinienem wrócić do czegoś, co zawsze chciałem Zrób to!
Moje doświadczenie z dziećmi na pewno zaczęło się od pojawienia się na świecie mojej młodszej siostry, a przynajmniej dało mi dużo praktyki. Jednak zawsze była to moja zamierzona ścieżka kariery. W liceum zdobywałam doświadczenie zawodowe w przedszkolu, które bardzo mi się podobało. Stamtąd poznałam małego chłopca ze specjalnymi potrzebami, dobrze się związaliśmy, a jego mama zapytała mnie, czy będę jego opiekunką. Miałam wtedy 16 lat, a teraz mam 23 lata, a co drugi weekend zabieram go na kilka dni. Rozkazuję, aby jego rodzice mogli spędzić trochę czasu z drugą córką. Ten mały chłopiec ma zespół Angelmana, który jest chorobą genetyczną, która powoduje zaburzenia rozwojowe i neurologiczne. Dlatego mimo 14 lat funkcjonuje w wieku około 18 miesięcy. Mimo że nie jest w stanie wyrazić siebie, jest i był światłem w moim życiu, odkąd go poznałem. Przez lata spędziliśmy wiele dni poza domem i przeżyliśmy razem tak wiele wspaniałych wspomnień, a ja stałem się jego rodziną. Kiedy byłem w ostatniej klasie liceum, zgłosiłem się na ochotnika do lokalnej szkoły dla osób z trudnościami w uczeniu się i byłem całkowicie pod wrażeniem dzieci i nauczycieli. Zakres niepełnosprawności był zróżnicowany, ale sposób, w jaki kadra pedagogiczna i asystenci traktowali te dzieci był zawsze z najwyższą troską i uczuciem, które ogromnie mnie inspirowały. Po ukończeniu szkoły poszedłem do college'u, aby rozpocząć praktykę, co było połączeniem studiów pisemnych i teoretycznych oraz zajęć praktycznych. Ze względów praktycznych pracowałem w żłobku w wieku 3-5 lat. Wtedy też pracował w pierwszej klasie, w przedziale wiekowym 5-6 lat. Nie mogę powiedzieć, że podobało mi się jedno bardziej niż drugie, ponieważ żłobek był bardziej oparty na uczeniu dzieci zabawy, podczas gdy jako podstawowy miałem trochę więcej edukacji. Ponieważ również studiowałem, oznaczało to, że poznawałem rozwój poznawczy dzieci, z którymi pracowałem i musiałem uważnie obserwować ich zachowania. Podobało mi się to, ponieważ stwierdziłem, że są przezabawne, więc zajrzenie do wnętrza umysłu przedszkolaka byłoby cudowną rzeczą!
Sytuacja zmieniła się po studiach, gdy zaproponowano mi pracę w odnoszącej sukcesy firmie budowlanej i zdecydowałem się spróbować, ponieważ w małym mieście, w którym mieszkałem, nie było zbyt wielu miejsc pracy w opiece nad dziećmi. Pracowałem na różnych stanowiskach biurowych od tamtej pory, ale nadal ściśle współpracuj z młodym chłopcem ze specjalnymi potrzebami. Jestem również wyszkolony jako artysta-artysta i wolna praca przy makijażu ślubnym. Podoba mi się to, ponieważ uwielbiam robić rzeczy, które sprawiają, że ludzie czują się dobrze.
Myślę, że można uczciwie powiedzieć, że mam doświadczenie w różnych dziedzinach, gastronomii, administracji, kreatywności, opiece nad dziećmi, a nawet wyszkoliłem się na ratownika. Powiedziałbym jednak, że moją główną pasją jest praca z dziećmi.
Jestem bardzo łatwy w prowadzeniu, ale też niezwykle ciężko pracuję. Lubię proste rzeczy w życiu, a moim głównym celem jest po prostu żyć spełnionym życiem i być szczęśliwym, jednocześnie dając światło i pozytywne nastawienie ludziom wokół mnie.
Chcę zostać Au Pair, ponieważ czuję, że to niesamowita okazja, aby odwiedzić inny kraj, będąc jednocześnie częścią rodziny i pomagając nie tylko w rozwoju dzieci, ale także pomagać w domu. Moja młodsza siostra jest teraz dorosła i wyprowadziła się, więc chciałbym być starszą siostrą dla twoich dzieci. Główny powód mojej decyzji o zostaniu Au Pair